ساقی نامه

دل رمیده در آغوش است که آرام می گیرد. "آغوش" خانه ای از جنس تن است. وقتی که بازوهایت را به دورم می پیچی، تن ات خانه ام می شود- سرپناهی که گرمای تپنده اش یخ های دلم را آب می کند. دستم را بر شعله های داغ تن ات می کشم، و چشمانم به خلسه می رود- در اینجا خیال سرما هم راه ندارد. آغوشت خانه تنانه من است، معنای زندگی است که اینک حریر تن به تن کرده است.

#آغوش

از جناب دکتر #آرش_نراقی عزیز