ساقی نامه

ساعت یک و سیُ سه دقیقه‌ی بامدادِ سه‌شنبه است و من دوباره یادم آمد که وبلاگی داشتم و چقدر تنهایش گذاشته بودم. آمدم عطر او پیچید در فضای کوچکِ اینجا. یادش به‌خیر «بارون» داشت. 

هشتم اسفند نود و شش